Het Labyrint - Tim Burton

Een duik in de wonderlijke wereld van Tim Burton

De films van Tim Burton fungeren voor mij als een eindeloze bron van creatieve prikkels. Zijn eigenzinnige benadering en visuele stijl zetten zijn werk apart van andere filmmakers. Wat ze zo bijzonder maken, is dat ze zich niet beperken tot een enkel genre, maar juist een boeiende mix omarmen van fantasie, gothic, surrealisme, horror en subtiele (donkere) humoristische elementen. Bovendien geeft zijn voorliefde voor buitenbeentjes en eigenzinnige personages, zoals in Edward Scissorhands, Big Fish en Alice in Wonderland, een extra dimensie aan de verhaallijnen.

Zelfs als je niet van deze stijlmix houdt, moet je toegeven dat het lef, passie en creativiteit vergt om zoiets te creëren. Daarom is hij voor mij echt wel een topper op het gebied van hedendaagse filmkunst!

Het belang van filmmuziek tijdens het bekijken van een film, moet ik je niet uitleggen, maar ik geniet vooral van het beluisteren van de filmmuziek erna, wanneer ik aan het ontwerpen ben of gewoon ontspannen in de zetel hang. Het zijn voornamelijk de betoverende soundtracks van films die op de een of andere manier een snaar bij me raken en me volledig onderdompelen in een specifieke atmosfeer. De soundtrack van Twin Peaks, gecomponeerd door Angelo Badalamenti, prijkt hoog op mijn lijst, net zoals de muziek van Tim Burton's films, geschreven door Danny Elfman. De composities zijn vaak speels, mysterieus en soms zelfs een tikkeltje duister. Een scala aan instrumenten, waaronder strijkers, koperblazers en drums, komt samen in een weelderige en levendige sound.

Zoals beloofd deel ik graag mijn ervaring met jullie na mijn reisje door het Labyrint.

Het labyrint, een fantastische kermis?

Het labyrint geeft je een blik in Burton's eigenaardige hersenkronkels in de vorm van een doolhof. Hijzelf zou het beschrijven als een 'fantastische kermis'. De tentoonstelling brengt Burton's personages, accessoires en nog nooit eerder vertoond artwork en storyboards uit zijn films samen. Genoeg om elke liefhebber enthousiast te maken!

Bij het binnenstappen van de tentoonstelling stelt de ingang me niet teleur. Een enorme, gapende mond, een knop en vier deuren zijn alles wat je ziet. Met een druk op de knop en wat loterij-achtige wendingen bepaalt het welke deur je moet nemen en welk deel van Tim Burton's wereld je gaat ontdekken. De deuren spelen een cruciale rol in het verhaal, omdat je keer op keer moet beslissen welke deur je opent. De makers hebben ervoor gezorgd dat elke tocht door de ruimtes en gangen uniek is. Het is ook bijna onmogelijk om door het doolhof te lopen zonder ergens te stoppen voor een selfie.

Deze ruimtes en kamers zijn stuk voor stuk pareltjes! Levensgrote figuren van Madame Tussaud-kwaliteit in combinatie met nooit eerder gezien artwork en storyboards bewijzen dat de man een creatief genie is.

Natuurlijk keek ik uit naar de kamer van Nigthmare before christmas ! Ik heb hier dingen gezien en gelezen die ik nog niet wist en me oprecht gelukkig maakte! Wist je bijvoorbeeld dat een gedicht van Burton uit de jaren '80 de inspiratie vormde voor het script, dat pas een decennium later tot leven kwam? Wat nog fascinerender is, is dat Burton niet de regisseur was, maar de producer. Het opnameproces volgde bovendien niet de gangbare conventies - maar ja, wat had ik anders verwacht?! De soundtrack werd eerst gecreëerd, de scènes werden ontworpen op basis van de muziek, en de poppen werden vervolgens gemaakt voor de stop-motion animatie. In totaal werd er maar liefst drie jaar gewijd aan het maken van deze film... Een schitterend voorbeeld van creativiteit, doorzettingsvermogen en vastberadenheid!

Een immersieve ervaring?

Is dit dan dé allerbeste tentoonstelling ooit en moet je die absoluut bezoeken? Een lastige vraag met mogelijk een nog complexer antwoord. Ik heb genoten van elke hoek, deur, steen, beeld en tekening, maar ik ben dan ook een fan.

Hoewel deze tentoonstelling wordt aangeprezen als een meeslepende (immersieve) ervaring, rechtvaardigt het deze term niet volledig. De opzet doet eerder denken aan een decor, misschien zelfs een toneeldecor, waar je doorheen wandelt, vergezeld van sporadische geluidseffecten en bewegende beelden, dan aan een totale 360°-ervaring zoals ik die heb beleefd bij de Happiness-tentoonstelling.

Ook kan het stevige prijskaartje niet worden genegeerd. 26 euro voor één doorgang door het doolhof, met het risico dat je niet alles ziet, tot bijna 40 euro als je er twee keer doorheen wilt? Dat lijkt mij vrij fors voor een evenement dat nog geen 40 minuten duurt. Wie absoluut geen fan is en er alleen is omdat het moet, kan het zelfs in vijftien minuten klaren.

Praktisch

De tentoonstelling vindt plaats in Tour & Taxies in Brussel. Meer informatie vind je op de website.

Zorg ervoor dat je online een ticket reserveert, aangezien de tentoonstelling werkt met een tijdslot.

Even ter info: vanwege auteursrechtbeperkingen was het niet toegestaan ​​om foto's te maken van de originele werken en tekeningen tijdens mijn bezoek aan de tentoonstelling. Daarom zie je hier alleen decorstukken.